Sahne: Taşınmak :-)

Sahne: Taşınmak :-) paylaşan: okanozcelik

Elbette taşınmak da zor gelecekti. :-) Gözde büyütülür de büyütülür. O kadar eşya nasıl taşınacaktır. Kırılan, dökülen olabilir. Kaybolanlar olabilir. Dahası yeni bir eve nasıl karar verilecektir. Rahat bir yolculuk sağlanabilecek midir (1800'lü yıllarda). Kaçınılır haliyle. :-)

Zakhar:

Ilya Ilyich...

Ne yapacağız?

Taşınmamızı istiyorlar.

Ilya Ilyich:

Sana bu konuyu benimle

konuşmanı yasaklamıştım.

Zakhar:

...Yemekleri benden esirgemek yerine

taşınmayı düşünseniz daha iyi olmaz mı?

Diğer insanlar taşınıyor.

Diğer insanlar bizden

daha kötü durumda değil.

Onlar taşınabiliyorsa...

...biz de yapabiliriz

(Diğer insanlar yapabiliyorsa sen de gözünde büyütme bu kadar. :-) )

Zakhar:

Ben hiçbir şey söylemedim

taşınma haricinde...

Ilya Ilyich:

Ne söylediğini anlamıyor musun,

sen zehirli bir adamsın?

Zakhar:

Ben ne dedim ki?

Ilya Ilyich:

Diğer insanlar taşınıyor.

Diğer insanlar daha kötü değil.

Söylediğin şey buydu!

Sana göre ben diğer insanlara benziyorum

değil mi? Zehirli adam!

Peki diğer insanlar nedir?

Söyleyeyim mi?

Nedir diğer insanlar?

Onlar yeni bir yere taşınmak için

yeterince hazır olabilirler.

Mesela Lyagaev iki gömleği bir mendile

bağlar ve çıkar.

İşte bu diğer insanlardandır!

Bir düşün ben onlara benziyor muyum?

Zakhar:

Bu kalp kırıcı sözlerinizle

bana işkence etmeyin efendim!

Ilya Ilyich:

Beni diğer insanlarla karşılaştırıyorsun ama!

Neden ben çalışıyor muyum?

Yeterince yemiyor muyum?

Zayıf ve zavallı mı gözüküyorum?

Bir şeyim mi eksik?

Hayatım boyunca çoraplarımı

kendi kendime giymedim!

Bunu söylemeli miyim? Çocukluğumdan beri

bana hizmet etmedin mi?

Biliyorsun şefkatle büyütüldüm,

hiçbir zaman açlık çekmedim

yoksulluk görmedim

ve hiçbir zaman hayatımı kendim kazanmadım

veya pis iş yapmadım.

Peki nasıl oluyor da beni

başkalarıyla karşılaştırabiliyorsun?

Planlarıma göre seni çoktan bir evde ya da

bir sebze bahçesinde görevlendirmeliydim.

Ve bir maaş!

Sen benim yardımcım, baş hizmetkârım,

temsilcim olacaktın!

Ama sen acı bir şekilde efendini

aşağılıyorsun

ki o hayatın boyunca hizmet ettiğin,

bebekken kollarında taşıdığın kişi...

(Kendisini, özel olduğuna diğerlerinden daha yukarıda olduğuna

inandırmaya çalışmaktadır, sadece. :-) )

Zakhar:

Ilya Ilyich, Tanrı aşkına,

neden bahsediyorsunuz?

Ahh anneciğim Kutsal Meryem ana

bu belalar nasılda bizi buldu!

Dış Anlatım:

Tatlı hafif bir uyuşma

vücuduna yayıldı

ve düşünceleri uykuyla kaplandı,

suyun yüzeyine kırağı düşmesi gibi.

Zihni cennet diye bilinen yere sürüklendi,

Ilya Ilyich aniden kendine gelip, gözlerini açtığında:

"Neden yıkanmadım ve neden hiçbir şey yapmadım" diye fısıldadı.

Planımı kâğıda yazmadım.

Ne valiye ne de ev sahibine yazmadım.

Hesapları kontrol etmedim.

Koca bir sabah boşa gitti!"

(Hangisine odaklanacağını bilemez. :-) )

Uzun süre düşündü. Nasıl oluyordu?

Diğer insanlar bunların hepsini nasıl yapıyorlar diye aklından geçirdi.

Diğerleri...

Kimdi onlar?

Kendisini diğerleriyle

kıyaslayan düşüncelere daldı.

(Diğer insanlar yapabiliyordu ama kendisinin başlayamadığı gerçeğiyle yüzleşir. :-)

Belki de evet aslında yukarıda olanlar onlardı. :-) )

Bu anlar Oblomov'un hayatındaki

açık ve bilinçli anlardan biriydi.

Var olduğundan beri

Korku ona hükmediyordu

İnsanın kaderinin ne olabileceği

hakkında düşündü

ve kendi varlığıyla kıyasladı.

Bütün bunları içini acı bir duygu

kaplayarak kendine itiraf etti.

Geçmiş için nafile pişmanlıklar,

vicdanını yakan suçlamalar,

ona iğne batması gibi bir acı veriyordu.

"Hepsi Zakhar'ın suçu"

diye fısıldadı.

Zakhar'la olan sahneyi hatırladı,

ve yüzü utançla yandı.

(Zakhar haklıydı, kendisi geçiştirmekteydi. Gizliden korkuyordu :-) )

Ya birisi kulak misafiri

olsaydı diye düşünerek...

...bu fikirlerden uzaklaşmak istedi.

"Tanrıya şükür Zakhar

bunları tekrarlayamaz...

...ve hiç kimse de ona inanmaz zaten." diye düşünerek rahatladı.